Geschiedenis en ontstaan

De Amerikaanse arts Andrew Taylor Still (1828-1917) wordt gezien als de grondlegger van de osteopathie. Deze pionier stichtte in 1892 “the American School of Osteopathy” en legde daarmee het fundament voor de moderne manuele geneeswijzen. De naam “Osteopathie” is samengevoegd uit de Griekse woorden “osteon” voor bot en “pathos” voor lijden.

In de Verenigde Staten en in het Verenigd Koninkrijk is de osteopathie een erkende vorm van gezondheidszorg. In Europa vindt deze behandelmethode reeds in verschillende landen erkenning en wordt er in omzeggens alle andere Europese lidstaten geijverd naar een beschermde beroepstitel. Voor België is er reeds langer een kaderwet voor osteopathie goedgekeurd door Kamer en Senaat. Men wacht nog steeds op de verdere uitvoering van deze wet.

Sinds de ontdekking van de osteopathie evolueerde de behandelingsstrategie vanuit het pariëtale systeem (het bewegingsapparaat) ook naar het viscerale systeem (beweeglijkheid van organen) en het craniosacrale systeem (schedel, hersenvliezen en centraal zenuwstelsel). Stelselmatig ontdekte men dat deze holistische aanpak de betere is.